Terwijl de theaterzaal zich vulde met de bibliotheekmedewerkers die hoopten daar te worden toegesproken door Halbe Zijlstra, werd in een klein zaaltje elders in Martini Plaza een presentatie gehouden door Jeroen van der Schenk van Socialbites en Theo Schilthuizen van bibliotheek Schiedam.
Na een wat rommelig begin geeft Jeroen een inspirerende presentatie over innovatief denken voor bibliotheken, waarbij hij veel voorbeelden aanhaalt uit society 3.0. Hij raadt bibliotheken aan om de volgende denkoefening te doen: sluit alle bibliotheken en ga de gaten die vervolgens vallen opnieuw vullen. Dit zal gevolgen hebben voor de dienstverlening die op andere plaatsen en met andere partners kan worden ingevuld. Verder is het belangrijk om op zoek te gaan naar de toegevoegde waarde die je als bibliotheek kunt bieden. In het voorbeeld van Seats2Meet gaat dat om kennisdeling. De verhuur van de vergaderruimte is het vehikel dat dit mogelijk maakt. Lees ook het blog dat Storiesguy naar aanleiding van een eerdere presentatie van Jeroen van der Veer maakte.
De relatie naar de thuisbezorgdienstverlening die de bibliotheek Waterweg wil opzetten ontgaat me, tenzij dit bedoeld is als uitwerking van het bieden van toegevoegde waarde door de bibliotheek. In ieder geval is Waterweg van plan om volgend jaar aan de slag te gaan met het inrichten van een thuisbezorgdienst. De bibliotheek kan door dit concept veel kleiner worden, omdat de media via een website worden besteld en vervolgens door een samenwerking met de Soicale Werkplaats op een plek naar keuze worden bezorgd.
Het idee is niet nieuw en op onderdelen nog niet volledig uitgewerkt, maar hiermee denkt de bibliotheek de bezuinigingen te kunnen opvangen en toch een goede dienstverlening te kunnen bieden door hier veel extra diensten mee te verbinden (gedacht wordt aan profielpakketten, ombouwen fysieke vestiging tot inspiratieruimte e.d.).
Een interessant initiatief en een leuke discussie en een goed keuze om dit bij te wonen in plaats van de openingssessie in de theaterzaal.
zondag 11 december 2011
Feestje!? De uitslag.
Ter gelegenheid van mijn 25 jaar in Limburg schreef ik een blogpost met daaraan gekoppeld een prijsvraag. Mijn toenmalige baas had ik uitgesloten van deelname. Hiertegen heeft hij formeel geprotesteerd, maar vervolgens bleek dat ook hij niet verder kwam dan 2 goede antwoorden. Ook de meeste anderen kwamen niet verder dan 2 goede antwoorden. Voor de nieuwsgierigen onder jullie hier dan toch de juiste antwoorden. Over de uitslag kan gecorrespondeerd worden.
De niet techneuten konden Harrie Maassen nog wel koppelen aan de uitspraak "Wao is nieks", die hij te pas en te onpas voor de dag haalde en samen met zijn hele optreden er altijd voor zorgde dat de problemen waar we dan mee aan het worstelen waren een stuk draaglijker werden.
De computer op het plaatje is inderdaad een Geac zoals o.a. Miriam herkende. Ik had graag het antwoord iets nauwkeuriger gehad. Op het plaatje staat de Geac 9000. Dit was de opvolger van de Geac 8000 die stond te zoemen in de kelder van het gebouw aan de Godsweerdersingel. De 9000 kreeg een mooie serverruimte op de bovenverdieping, maar bleek erg kwetsbaar voor de blikseminslagen die we daar regelmatig in de buurt hadden. Maar dat zijn verhalen die een andere keer maar eens verteld moeten worden.
Dan de 3 heren. Voor mij was de overgang naar Limburg een heuse cultuurshock: in Limburg was in de bibliotheekwereld nog sprake van een soort van klasse-verschil. Hier liepen een aantal zogenaamde Heren en Mevrouwen rond die door iedereen ook zo werden aangesproken. Volgens mij hadden die ook geen voornaam. Deze werden ook niet getutoyeerd - waar ze dat zelf wel deden - en vormden zo leek het mij een aparte soort. In mijn geval bestond de sollicitatiecommissie dus uit 3 Heren en Marten. De heren waren de toenmalige directeur, Mooren, zijn adjunct, Hox en het hoofd van de "bibliografische dienst" waar de automatisering deel van uitmaakte, Roelofs.
Marten heeft me later nog vaak verteld dat ik bijna niet was aangenomen omdat mij nagels rouwranden hadden, maar gelukkig heeft hij de rest van commissie weten te overtuigen dat ik verder wel geschikt was :-)
De niet techneuten konden Harrie Maassen nog wel koppelen aan de uitspraak "Wao is nieks", die hij te pas en te onpas voor de dag haalde en samen met zijn hele optreden er altijd voor zorgde dat de problemen waar we dan mee aan het worstelen waren een stuk draaglijker werden.
De computer op het plaatje is inderdaad een Geac zoals o.a. Miriam herkende. Ik had graag het antwoord iets nauwkeuriger gehad. Op het plaatje staat de Geac 9000. Dit was de opvolger van de Geac 8000 die stond te zoemen in de kelder van het gebouw aan de Godsweerdersingel. De 9000 kreeg een mooie serverruimte op de bovenverdieping, maar bleek erg kwetsbaar voor de blikseminslagen die we daar regelmatig in de buurt hadden. Maar dat zijn verhalen die een andere keer maar eens verteld moeten worden.
Dan de 3 heren. Voor mij was de overgang naar Limburg een heuse cultuurshock: in Limburg was in de bibliotheekwereld nog sprake van een soort van klasse-verschil. Hier liepen een aantal zogenaamde Heren en Mevrouwen rond die door iedereen ook zo werden aangesproken. Volgens mij hadden die ook geen voornaam. Deze werden ook niet getutoyeerd - waar ze dat zelf wel deden - en vormden zo leek het mij een aparte soort. In mijn geval bestond de sollicitatiecommissie dus uit 3 Heren en Marten. De heren waren de toenmalige directeur, Mooren, zijn adjunct, Hox en het hoofd van de "bibliografische dienst" waar de automatisering deel van uitmaakte, Roelofs.
Marten heeft me later nog vaak verteld dat ik bijna niet was aangenomen omdat mij nagels rouwranden hadden, maar gelukkig heeft hij de rest van commissie weten te overtuigen dat ik verder wel geschikt was :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)