In de kerstvakantie zag ik de miniserie I.M. over de bijzondere relatie van Ischa Meijer en Connie Palmen die begon vlak na het verschijnen van haar boek "de wetten". Van Ischa wist ik niet zo veel, bij mijn weten nooit wat van gelezen - zijn columns verschenen in kranten die ik in die tijd denk ik niet las - en ook op radio of televisie heb ik amper iets meegekregen van zijn (waarschijnlijk postuum) hooggeprezen interviews.
Omdat I.M. hier ook in een boekenkast stond dat eerst maar eens gelezen. Vlot leesbaar, serie heeft hier duidelijk uitgebreid uit geput, maar verder las ik vooral veel onverwerkt verdriet en een relatie die in de serie wel geloofwaardig was, maar in het boek voor mij niet (altijd eerst het boek lezen blijft een goede stelregel).
Ook in mijn kast stond de vorig jaar verschenen bloemlezing uit het werk van Ischa Meijer in de serie Privé Domein: "ik heb niets tegen antisemieten, ik lééf ervan". Door de serie waarin Ramsey Nasr Ischa Meijer klaaglijk, temend en met humor speelde kon ik Ischa horen spreken in het boek dat vol staat met de worsteling met de joodse identiteit van na de oorlog. Hier had Ischa zelf last van zoals hij onvermoeibaar blijft herhalen, maar ook veel van de door hem geïnterviewden. Niet alle interviews even geslaagd en ook de toneelteksten konden me maar matig boeien, maar verder eindelijk mijn verlate geslaagde kennismaking met Ischa Meijer.
En omdat van het één het ander komt, hierna "het bitttere kruid" van Marga Minco nog maar eens geleden. Waarom ze 2x geinterviewd werd is mij niet duidelijk, maar haar feitelijk aandoende verhaal over haar wederwaardigheden in de oorlog greep me opnieuw.