Alice in Wonderland

Gisteravond mocht ik mijn zoon ophalen nadat hij Alice in Wonderland had gezien. Op mijn vraag hoe de film was kreeg ik als antwoord (naast allerlei opmerkingen over hoe cool Johnny Depp wel niet was) dat hij het verhaal al kende, want hij had het boek gelezen - in het engels. Nu meen ik altijd vrij aardig te zien wat zo'n jongen wel en niet leest en hier kon ik mij niets van herinneren. "Zeker zo'n verkorte uitgave."
"Nee hoor, het hele boek, op de DS." Inderdaad, Alice in Wonderland is onderdeel van de collectie met 100 klassieke boeken die als Nintendo DS-game te krijgen is.
Na zo'n gesprekje vraag ik me opnieuw af of we met de bibliotheken niet heel erg druk bezig zijn om allerlei achterhoedegevechten te leveren. Van ontlezing is geen sprake bij de jeugd. Ze nemen de info alleen niet tot zich via boeken, kranten en tijdschriften (tenzij ze er toevallig tegen aanlopen, als ze er moeite voor moeten doen, zoals naar een bibliotheek toegaan, dan laat maar), maar regelen het zelf wel. Ik durf te wedden dat de Nintendo-game gewoon op het internet te downloaden is. De DS doet het ook als e-reader, dus daar is ook niets aparts voor nodig. Dus waar maak je je druk over met je bibliotheek ouwe.