De afgelopen dagen een aantal bijeenkomsten bijgewoond waarin telkens werd gezocht naar de meerwaarde van het netwerk en hoe dit te bereiken. Of het nu gaat om gezamenlijk collectievorming, ontsluiten van collecties van bibliotheken en partners of diensten inkopen in alle gevallen wordt de samenwerking als nuttig benoemd, maar wordt deze vervolgens belemmerd omdat overal gewerkt wordt met verschillende systemen. Maakt niet uit of het gaat om het bibliotheeksysteem (naast 5 smaken Bicat is er ook nog een Vubissmaak) ontsluiting (Aquabrowser, Pictura, content DM, Adlib) of andere hulpmiddelen, iedereen heeft zijn eigen variant.
Om gezamenlijk een beetje handig te kunnen collectioneren is een bepaalde module nodig die elke bibliotheek op zijn bibliotheeksysteem moet installeren: oftewel 6x kassa voor de leveranciers en dan is het nog de vraag of de gegevens uit Vubis en Bicat een beetje met elkaar uitwisselbaar zijn.
Ik geef hiervan overigens niet de leveranciers of de bibliotheken de schuld, maar constateer wel dat dit belemmerend werkt op alles wat je in netwerkverband van de de grond probeert te tillen. Zeker waar bestuurders redelijk makkelijk roepen dat dit slechts technische problemen zijn (en daarmee suggereren ze dat het makkelijk op te lossen is). In de praktijk blijken dan de middelen die nodig zijn om die technische problemen op te lossen vaak niet voorhanden.
Conclusie??
Mag iedereen zelf trekken. Wel is het belangrijk om niet te onderschatten wat er randvoorwaardelijk allemaal moet worden geregeld om samen een stapje vooruit te gaan en dit kost voorlopig nog een tamelijke hoeveeelheid geld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten