De niet techneuten konden Harrie Maassen nog wel koppelen aan de uitspraak "Wao is nieks", die hij te pas en te onpas voor de dag haalde en samen met zijn hele optreden er altijd voor zorgde dat de problemen waar we dan mee aan het worstelen waren een stuk draaglijker werden.
De computer op het plaatje is inderdaad een Geac zoals o.a. Miriam herkende. Ik had graag het antwoord iets nauwkeuriger gehad. Op het plaatje staat de Geac 9000. Dit was de opvolger van de Geac 8000 die stond te zoemen in de kelder van het gebouw aan de Godsweerdersingel. De 9000 kreeg een mooie serverruimte op de bovenverdieping, maar bleek erg kwetsbaar voor de blikseminslagen die we daar regelmatig in de buurt hadden. Maar dat zijn verhalen die een andere keer maar eens verteld moeten worden.
Dan de 3 heren. Voor mij was de overgang naar Limburg een heuse cultuurshock: in Limburg was in de bibliotheekwereld nog sprake van een soort van klasse-verschil. Hier liepen een aantal zogenaamde Heren en Mevrouwen rond die door iedereen ook zo werden aangesproken. Volgens mij hadden die ook geen voornaam. Deze werden ook niet getutoyeerd - waar ze dat zelf wel deden - en vormden zo leek het mij een aparte soort. In mijn geval bestond de sollicitatiecommissie dus uit 3 Heren en Marten. De heren waren de toenmalige directeur, Mooren, zijn adjunct, Hox en het hoofd van de "bibliografische dienst" waar de automatisering deel van uitmaakte, Roelofs.
Marten heeft me later nog vaak verteld dat ik bijna niet was aangenomen omdat mij nagels rouwranden hadden, maar gelukkig heeft hij de rest van commissie weten te overtuigen dat ik verder wel geschikt was :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten