Bibliotheken moeten niet zelf games gaan maken.

Een nachtje slapen verder lijkt Father Roderick (zie vorige post) gisteren tijdens UgameUlearn de meeste indruk op de aanwezigen te hebben gemaakt. Zijn presentatie was natuurlijk fantastisch, maar er was meer. Willem Jan Renger vroeg zich af wie nu de meest aangewezen club was om te zorgen dat de jeugd mediawijzer wordt. Het onderwijs lijkt het meest aangewezen, maar hij zag hier niet veel tempo. De bibliotheken zouden dat ook kunnen doen, maar dan vooral niet met van die games waarin de educatieve waarde al van de verpakking is af te lezen. Dat wordt door de doelgroep meteen als saai weggezet en daarmee zal een groot deel van het beoogde effect niet worden gehaald.
Hij zij het niet met zoveel woorden, maar ik heb dat even vertaald als "schoenmaker blijf bij je leest", ga als bibliotheek niet zelf spellen zitten bedenken (Willem Jan had het mooie voorbeeld van "de boekendief in de bibliotheek" en zijn advies was heel stellig: NIET DOEN! De herkenbaarheid van zijn voorbeeld was groot getuige de reacties om mij heen. Ik denk dat een aantal projecten rondom games en bibliotheken nu even worden heroverwogen).
Een spel moet spannend zijn en dat betekent dat het niet WYSIWYG moet zijn maar juist What You See Is Not Necessarily What You Get. Doe je dat niet, dan gaat het niet werken. Bedenk dus vooraf goed wat je wil bereiken met je spel en ga dan pas aan de slag.